Mensen houden van verhalen en verhalen zijn, net zoals mensen, overal te vinden. Zo ook het verhaal van Koert Smisdom (54). In 1991, het jaar waarin de Golfoorlog startte, Bryan Adams een monsterhit scoorde met Everything I do en de Liefkenshoektunnel in Antwerpen officieel opende, studeerde Koert af als master in de rechten aan de universiteit van Antwerpen. Vijf jaar later, in 1996, deed hij daar nog eens een master in vastgoed bij.
Jarenlang werkte Koert in de privésector voor verschillende bedrijven. Onder meer voor een vastgoedbeleggingsfonds, in de telecom- en distributiesector en ook voor een grote Amerikaanse multinational. Stuk voor stuk jobs met veel verantwoordelijkheid. Zijn werk bracht hem in binnen- en buitenland. En toch … al die tijd bleef er iets knagen. “Is dit het nu”? De routine en automatische piloot loerden om de hoek.
Al zo lang Koert zich kan herinneren, heeft hij altijd al een passie en een interesse gehad voor techniek, iets waarbij je de handen uit de mouwen moet steken. Bouw, bijvoorbeeld, of loodgieterij, houtbewerking en elektriciteit. De dubbele master in de rechten en vastgoed wou aan zichzelf bewijzen dat hij dat ook kon als hij er zich maar op zou toeleggen. Een persoonlijke uitdaging, zeg maar. Een nieuwe uitdaging aan jezelf om de eigen grenzen te verleggen en uit de comfortzone te treden.
Rond zijn 50e begon Koert uit te kijken naar een carrièrewissel. Maar net op dat moment brak ook de coronapandemie uit. COVID 19 ontwrichtte onze hele maatschappij en Koert, die toen voor een projectontwikkelaar werkte, werd door zijn werkgever , samen met nog een paar andere collega’s ontslagen. De viruscrisis noodzaakte het bedrijf om te besparen. “Ja, dat kwam wel even binnen”, zegt Koert. “Ik zit in de herfst van mijn loopbaan en ineens stond ik op straat”. Maar lang bleef de man uit Antwerpen niet bij de pakken zitten want in elke crisis zitten ook opportuniteiten.
Via de tewerkstellingsdienst VDAB volgde Koert een basisopleiding elektriciteit van meer dan vier maanden. Daarna kon hij een paar weken stage lopen bij Infrabel. Die stage leidde uiteindelijk tot een vast contract bij de spoorinfrastructuurbeheerder. “Ik werk nu voor een overheidsbedrijf, dat geeft veel stabiliteit en jobzekerheid. Iets wat ik na mijn ontslag in de privé erg belangrijk vind. Vroeger zat ik ook vaak in het buitenland en dat woog na een tijd wel door op het familiale leven. Nu werk dicht bij huis en dat is een zegen voor mijn werk-privébalans”.
Na een carrière van 30 jaar vond Koert een tweede adem bij Infrabel waar hij als technicus elektromechanica werkt aan het onderhoud en de vernieuwing van de seininrichting. Seininrichting is de verzamelnaam van alle spoorcomponenten die het treinverkeer mee helpen aansturen. Bijvoorbeeld de seinen die op rood of groen komen te staan om treinen te laten stoppen of doorrijden. Sensoren in het spoor die de aanwezigheid van een trein detecteren waardoor overwegen op tijd sluiten. Mensen die aan de seininrichting werken zijn een essentiële schakel tussen het spoor en de verkeersleiding.
Koert is zeer tevreden met zijn nieuwe job. “Ik was op zoek naar een nieuwe uitdaging en die heb ik hier absoluut gevonden. Je moet je dat voorstellen, als jurist zat ik in een totaal andere wereld. Alles wat ik nu aan het spoor doe, heb ik echt van nul moeten leren en het niveau van de leerstof is echt hoog. Maar dat houdt me scherp en gelukkig heb ik veel steun aan mijn collega’s. Ik volg ook nog steeds opleidingen in de Infrabel Academy in Brussel. De enige spoorschool in België. Ik word zeer goed begeleid en omkaderd. Ik heb me mijn overstap nog geen seconde beklaagd.