Annelies volgde in het school de richting lassen. “Door mijn vader was ik altijd al geïnteresseerd in mechaniek. Aan auto’s sleutelen dat heeft me altijd geboeid, dat kreeg ik ook met de paplepel binnen van thuis. Ik was dus niet het meisje dat met de poppen speelde. Ik klom veel liever in de bomen”. Helemaal anders dan haar iets oudere zus die als medisch assistente werkt.
Meteen nadat Annelies afstudeerde, in 2019, kon ze aan de slag bij het onderhoudscentrum van Infrabel in de haven van Antwerpen. “Een voordeel want ik woon in Zandvliet op maar een kwartiertje van mijn werk”. In de haven ligt zo’n 1.000 km aan spoor en zijn er meer dan 1.500 wissels. “Een wissel is een erg belangrijk spoortoestel, het zorgt ervoor dat een trein naar een bepaalde richting kan. Zo’n toestel moet heel precies afgesteld zijn en vraagt ook veel onderhoud. Als lasser ben ik onder meer verantwoordelijk om de puntstukken van zo’n wissel te herstellen wanneer er schade is”, zegt Annelies. “Het puntstuk is een metalen driehoek in de wissel en het begeleidt, als het ware, de trein naar links of rechts”, legt Annelies uit. “Zijn functie is dus een beetje vergelijkbaar met die van een verkeersagent die je op een kruispunt een bepaalde richting opstuurt”.
Maar Annelies doet ook ander onderhoud aan de sporen. Wanneer er een stuk spoor vernieuwd moet worden zorgt zij er, samen met haar collega’s voor, dat die sporen perfect op mekaar aansluiten. Dat er een vlotte overgang is tussen de verschillende spoorstaven. Dat doet ze door te lassen en te slijpen. “Mochten we dat niet doen, dan zou je een klein hoogteverschil hebben tussen de sporen. Als er dan een trein overrijdt, hoor je een luide klop. Dat is best wel wat geluidshinder en dat is ook slecht voor de sporen zelf, want dan slijten ze ook veel sneller en kunnen er spoorbreuken ontstaan”. Annelies haar job is dus erg belangrijk. Eigenlijk is ze net zoals haar zus ook een verpleegster, maar dan wel een die voor de sporen zorgt.
Er zijn heel wat zaken die Annelies belangrijk en leuk vindt aan haar job bij Infrabel. Het is werken voor een overheidsbedrijf en dat betekent werkzekerheid, stabiliteit. “Maar ik vind het ook belangrijk om te werken voor een bedrijf dat zich inzet voor de mobiliteit van onze maatschappij. Heel wat mensen rekenen op de trein. Mijn job draagt ook bij tot onze economie. Ik werk tenslotte in de haven van Antwerpen en dat is een van de motoren van onze economie”. Lassers bij Infrabel werken vaak in duo’s. “Ook dat is zalig. Ik vind het een absolute meerwaarde om nauw te kunnen samenwerken met collega’s. Je bouwt een band met ze op en je moet duidelijk met mekaar communiceren”.
Toen Annelies rechtstreeks van de schoolbanken bij Infrabel belandde, keken haar mannelijke collega’s eerst wat vreemd op. Wat gaat die smalle, frêle vrouw bij ons komen doen? Maar al snel werd duidelijk dat Annelies echt wel haar “mannetje” kan staan. Werken met toestellen die drie keer haar lichaamsgewicht zijn? Geen probleem! Rijden met een zware vrachtwagen? Check! “Wie als lasser bij Infrabel wil werken moet een rijbewijs hebben, om met een vrachtwagen te mogen rijden. Wij moeten altijd zoveel materiaal meesleuren dat we een camion nodig hebben. Dat rijbewijs heb ik trouwens met hulp van Infrabel behaald”. Annelies is ook trots dat ze volledig aanvaard is in de ploeg. “Geen voorkeursbehandeling en zo wil ik het ook. Ik wou ook echt bewijzen aan mijn collega’s dat ik dit werk ook echt aankan”. De spoorwereld is niet langer een exclusief mannenbastion. Steeds meer vrouwen, zoals Annelies, vinden hun weg naar het spoor.
Een hele carrière bij Infrabel? Dat ziet Annelies zeker zitten. Misschien niet mijn hele loopbaan in dezelfde functie. Maar binnen ons bedrijf heb je zoveel mogelijkheden om opleidingen te volgen en door te groeien naar andere functies. Nee, mij zie je hier niet snel vertrekken, ik zit hier heel goed”!